maart 30, 2024
Syn bertestjer joech strieljend ljocht,
lykas de wizen witte lieten,
sa’nien waard doe wrâldferneamd
en soe syn ljocht grif skine litte,
mar it is de fraach wat hy hjoed docht.
Hy wie in Joad, gjin moadegril
woe hy de minsken hearre litte,
mar de wierheid, dy’t men neamt
te radikaal, dus lit mar sitte,
op Goed Freed briek men syn lea en wil.
Op Peaskemoarn, sa’t men doe sei,
kaam hy it grêf út, wer ta libben,
rekke dêrtroch wrâldferneamd,
syn ynfloed koe men amper mjitte,
’t is de fraach hoe sit it hjoed de dei?
De Joadestjer mist hjoed it ljocht
en alle grêven bliuwe sletten,
opstean docht men yn de wrâld
tsjin ûnrjocht lykas hy ek witte
liet en die, de fraach is wa’t dat docht.
maart 29, 2024
fan ûnbekend*
Tusken dea en libben rint de kleau,
te djip om oer te kommen
yn Marokko, Israel
of wêr dan ek op ierde,
fan it krús klinkt noch de skreau.
Tusken de oaze en woestyn
riist op de stêd fan minsken
yn Europa, Azië
of wêr dan ek op ierde,
harkjend al is ’t lang ferlyn.
Troch de iuwen hinne rint de kleau,
de dea hat sels bern nommen
dy’t omkamen yn de striid
yn Oekraïne, Gaza,
Jemen, oeral klinkt de skreau.
Foto ‘Tinghir, in oazestêd yn Marokko’