maart 31, 2020
van Vincent van Gogh*
Ik moest van hem gaan zitten
met mijn handen in de rust,
hoewel ik altijd bezig ben
als hoofd van Arles’ postbezorging,
zo gaat dat onbewust.
Soms zag hij het niet zitten,
kwam voor raad op mijn kantoor,
ik luisterde en gaf aan hem
’t advies te komen met zijn zorgen…
ik heb een goed gehoor.
Hij had twee goede ogen
en een innerlijke blik,
zag dwars door uniform en pet,
het hoofd is meer dan postbezorger,
dus wie je ziet, ben ik.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘Portret van postbode Joseph Roulin’
maart 30, 2020
’t Is te gaoatysk foar it firus,
dat him foardocht as in blom,
dy’t harmoanysk is fan foarm,
in grut kontrast foar it gefoel:
it firus slacht deryn as bom.
De slach wie fûl, de stikken spatten
op ’e stiennen útinoar,
mar fergees sloech ’t lûd alarm,
de aksje hie gjin inkeld doel,
it wie ’t gefoel fan yn de war.
Twa wiken rûnen fol frustraasje:
gjin fertier mear mei de oar,
dan mar tajaan oan de stoarm
dy’t ûnferwachts it folk oerfoel…
it spoarde net mei binnendoar.