mei 19, 2020
van Vincent van Gogh*
Moet ik daarop gaan zitten?
De stoel geeft mij maar zelden rust,
mijn ogen gaan vaak heen en weer,
van stoel naar doek, dat vraagt om kleur…
’t penseel leg ik tenslotte neer.
Vermoeid gaan de gedachten
die ik niet sturen kan, de lust
ontbreekt voor ’t snijden van het brood,
de koffie heeft noch smaak noch geur…
gedachten lopen naar de dood.
Dan ga ik toch maar zitten,
hoewel geen zitting stelt gerust
voordat ik pak de pijptabak,
de pijp geeft mij weer geur en kleur…
ik blaas de duivel naar het dak.
Laat ik op ’t leven drinken,
want ’k ga de pijp nog lang niet uit,
mijn ogen rusten op de fles;
vanavond raak ik uit de sleur,
laat rustig liggen kwast en mes.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Schilderij ‘De stoel van Vincent van Gogh’
mei 18, 2020
Dêr leit er achter oare boaten,
dy’t foar ’t each noch farre kinne
mei de wenskipskipper oan it roer;
hy nimt wat foaroan leit,
lykas hy wend is, yn de mûle:
‘Dy boat giet nei de kloaten!’
Gjin wintersliep, hy leit te sliepen
sûnt de skipper him derhinne
lei, wylst hy de útspraak die: ‘’t Is oer,
do hast dyn oeren draaid,
no net mear oer ’t ferline lulle,
brek my de bek net iepen!’
Dus sa… it moat dochs net healwizer
nei syn plicht, faak mei de sinne
oan de loft, hoewol’t er ek wol foer
yn waar en wyn, in feit
is dat syn baas hat in bedoeling:
op koers nei it âldizer.