oktober 24, 2024
fan Aert Pietersz
Wat in herberch al net bergje kin:
fee dat feilich ûnderdak
de koppen nei inoarren stekt
en fetten fol mei skomjend bier,
ornearre foar it folk dat oanstekt
foar in praatsje en fertier.
Praatsjes komme meastal oan ’t begjin,
fine oan de taap faak plak
en ha in oar as ûnderwerp;
wat is in leagen, wat is wier,
it komt net al te krekt wat sein wurdt:
dûbel sprekt men by brún bier.
Pisje, poepe, sketen net te min,
blaas en kont, elk syn gerak,
mar ek wat justjes djipper stekt:
it frijen falt gjinien te swier,
wat achter doek en muorre plak fynt,
bliuwt ferburgen, giet te fier.
* Aert Pietersz (1550-1612)
Skilderij ‘Frijende pearen by in herberch’
oktober 22, 2024
van Evelyn de Morgan
Als sterren straalde ze haar toe,
miljoenen gouden munten
die zij spaarde voor de oude dag,
liggend in een ver verschiet,
zij zong het oude lied…
… voor Mammon, god zij dank nooit moe
om haar begeren aan te
vuren; al was ’t middenin de nacht,
in de steek liet hij haar niet…
zij zong het oude lied…
… van nemen komt alleen mij toe,
ik heb ’t gemunt op ieder
die nu bijdraagt aan mijn oude dag,
zekerheid ligt in ’t verschiet…
nog zingt zij ’t oude lied.
God Mammon wordt daarvan nooit moe,
begeert van haar de ere
aan ’t begeren tot de dood de wacht
anders aanzegt dan het lied
verwachtte: nu nog niet.
* Evelyn de Morgan (1855-1919)
Schilderij ‘Aanbidding van Mammon’