mei 3, 2024
fan ûnbekend*
It folk fan Azenhas do Mar
wist wis wol wêr’t it bouwe koe:
heech op ’e rots tichtby it wetter,
mei útsicht op ’e oseaan,
it wie in boppeslach.
Dêrboppe waarden molen boud,
dêr’t wyn de wjukken draaie liet,
mar boppedat it sâlte wetter,
dat krêft hie om dy slach te slaan
foar Azenhas do Mar.
De namme ‘Azenhas do Mar’
is ‘Wettermolen fan de see’,
mei wyn en wetter kin ’t net better
sa’n namme oan de stêd te jaan,
al wer in boppeslach.
* Foto ‘Azenhas do Mar’
mei 2, 2024
fan Jan Kooistra*
De measte minsken woene ha:
der is in God dy’t liet it wetter
rinne nei de see en oseaan,
sadat it lân derboppe kaam,
der wie net better.
Dy minsken woene derop ta
dat God it griene altyd groeie
lit om elkenien genôch ta jaan,
sadat it komme sil ta lân
dêr’t minsken bloeie.
Der binne minsken dy’t net ha
it leauwe yn in griene ierde
dy’t oan elkenien te iten jout,
sy sjogge wetter op it lân,
gjin God dy’t skiede…
… kin see en oseaan fan ’t lân,
it binne minsken dy’t it rinne
litte, ’t is har lang net tafertroud
om maat te wurden mei ’t klimaat,
it bruit derhinne.
* Jan Kooistra (1950-2021)
Skilderij ‘Tredde dei fan de skepping’
Skilderij ‘Wetterweach’
