mei 9, 2024
fan Aleksandr Aleksandrovitsj Deineka*
Hoe fielt it folk him yn in tiid
fan spanning op it slachfjild ,
dêr’t bloed floeit foar it heitelân,
dat like read is as de flagge,
twa symboalen yn de striid,
it tredde is in koer fol apels.
Want Ruslân lit it bêste sjen:
de sege op it slachfjild,
al is dat net op wiere grûn,
want leagens kraaie de fiktoarje;
dat de fijân it ferlern
hat, is te sjen oan reade apels.
De mem en dochter sjogge op
fan tanks op wei nei ’t slachfjild,
al is it ploegjen noch net klear,
sy ha fertrouwen dat it klear komt,
want op grûn fan mannich rop
yt Ruslân hjoed wer swiete apels.
* Aleksandr Aleksandrovitsj Deineka (1899-1969)
Skilderij ‘It folk yn de Grutte Heitelânske oarloch’
mei 8, 2024
fan ûnbekend*
Ezechiël
Mei stommens wie ik slein
as balling yn in fier gebiet,
dêr brocht in flechtling it berjocht:
‘Ynnommen is Jeruzalem!’
Wiswier kriich ik werom myn stim.
De Heare hat noch sein:
‘It folk yn it besette gea
mient dat it lân is har besit,
sy nimme gjin gebod yn acht,
der komt in ein oan dit geslacht.
It wurd mei ’t swurd ferslein,
wa’t tahâldt yn it iepen fjild,
wurdt foar de wylde bisten foer,
yn grot en hoale is de rest,
dy’t pynlik omkomt troch de pest.’
* Yllustraasje ‘Ezechiël’