maart 20, 2021
fan ûnbekend*
Jesaja
Is de sier fan froulju fuort,
ôfwosken har ûnhuerens,
is weispield alle bloed
dat manlju floeie lieten,
dan jout de Heare groeiend guod.
Juda’s lân lit sjen syn pracht,
foar Israel in eare,
de rest dy’t oerbleaun is,
sil trochgean foar in hillich
folk, jout de Geast fan flammen acht.
Want de Geast brânt alles skjin;
de skepping fan de Heare
is deis in wolk fan reek
en nachts de gloed fan flammen,
mar hat dy hearlikheid wol sin…
… as it folk dêr net oer kin?
Beskerming fan in tintkleed
en tûken docht him goed:
gjin lêst mear fan de hjitte,
by stoarm en rein is ’t ek net min.
* Yllustraasje ‘Groei’
maart 19, 2021
fan ûnbekend*
De tûken stekke se de hichte yn
út freugde dat se groeie kinne
yn de hjitte fan de rotswoestyn.
Mormonen kamen hjir as kolonist,
de beammen koe gjinien ûntrinne,
dy’t har witte lieten: ‘Sjoch, dit is ’t!’
De beammen hiene it oer Jozua,
de lieder mei de earms de hichte
yn: ‘Sjedêr, myn folk, hjir mar op ta!’
Dat wolkom spriek doe ek Mormonen oan,
dus ha sy dêr har wenplak stichte
mei de beam fan Jozua as kroan.
Sa rekke Jozua yn de woestyn
fan Colorado en Mojave,
mei syn wolkom, rûzjend op ’e wyn.
* Foto ‘Rotswoestyn mei Jozua-beammen’