april 9, 2021
fan Elisabetta Sirani*
Doe’t Caesar oan de macht kaam,
die har heit himsels tekoart,
hy woe net libje fan genede,
dêrfoar wie tefolle bard,
mei ’t stjerren hie er frede.
Doe’t Porcia mei Brutus
troude, snie sy yn har hûd
as bluodrich teken fan har stipe,
wat ek tsjûge fan har moed,
har geast hat sy sa slipe.
Doe’t Caesar oan syn ein kaam,
die har man himsels tekoart,
wat moast sy dêrnei noch allinne?
Stjerren wie har iennichst part…
nei twa kear moast dat kinne.
* Elisabetta Sirani (1638-1665)
Skilderij ‘Porcia ferwûnet har bil’
april 8, 2021
fan Vincent van Gogh*
Vincent Willem…
noch mar krekt de eagen iepen,
omke sizze kin er net,
ik sis syn namme kear op kear
en sprek mysels dêrmei ek oan,
in ienheid en in pear.
Vincent Willem…
wylst it jonkje leit te sliepen,
pak ik ferve en palet
en meitsje my mentaal ek klear,
hy krijt fan my in blommekroan
as ienheid, mar ek mear.
Vincent Willem…
omke brekt de blommen iepen,
want oars is it faaks te let
of te betiid, ik wit net mear
fan tiid en plak, fan hjoed en moarn…
dit skilderij is klear…
… foar dy fan my,
omke hat him net fersliepen.
* Vincent van Gogh (1853-1890)
Skilderij ‘Tûken fan in bloeiende amandelbeam’