april 20, 2021
van Jean- Léon Gérôme*
Zijzelf zit naakt en in het wit,
geen kleur is haar gegeven
om te dienen als contrast
van wat kleur kreeg in het atelier,
zij heeft het stevig vast.
Tanagra, plaats in Giekenland,
bracht oud opnieuw tot leven:
beeldjes, eeuwen in de grond,
met de kleuren van het dorpse volk,
het ging de wereld rond.
Zij zit nu zelf, geïnspireerd
door ’t oude volk, haar streven
is te kleuren beeld voor beeld;
dorp Tanagra gaf haar het idee,
dat kleurrijk wordt gedeeld.
* Jean-Léon Gérôme (1824-1904)
Beeld ‘Tanagra’
Schilderij ‘Tanagra’
april 19, 2021
Hoefolle tearen ha ik al?
Ik bin al âld, mar hâld my goed
en bliuw noch jierren rjocht oerein,
want beammen stribje nei de hichte
mei tank oan poddestuollen by de foet.
Wy binne jong en stekke net
sa fier de kop en stâle út
de grûn, ha wol ferbining mei
de triedden fan in machtich netwurk,
dat mei de âlde beam kontrakten slút.
Wy fiere foar dy wetter oan
en fosfor, stikstof, sis dus mar
hoefolle, wy as liedings by
de fleet, wy litte dy net stikke…
dyn kost, dêr binne wy no ienkear foar.
Ik jou fansels ek wat werom,
as netwurk ha jim grut ferlet
fan fet en sûker om te dwaan
wêr’t jim op ’t lêst foar makke binne…
natuerlik is by ús de heechste wet.