oktober 27, 2021
fan ûnbekend*
Jesaja
De Heare hat twa fragen
dy’t Hy ynklaait yn in byld,
sadat it antwurd dúdlik is
en ’t folk him skuldich fielt.
Krij Ik de skuld fan ’t skieden
mei jim mem as stjoerde Ik
har fuort? Dan hawwe jim it mis…
Ik kin net oer jim snik.
Soe Ik jim ea ferkeapje
oan de easker fan de skuld
dy’t Ik net hie? Jim ha it mis…
Ik hie mei ’t folk geduld.
Troch ûngerjochtichheden
fan jimsels is ’t folk ferkocht
en dat jim mem fuortgongen is,
jim misstap kaam foar ’t ljocht.
Gjinien wie op myn kommen
dêr wêr’t Ik jim roppen hie;
dat Ik jim rêde soe, is wis,
myn earm komt ta de die.
Ik lit de see drûch falle,
meitsje fan de stream woestyn
en soargje dat de himel swart is,
sa klaai ’k myn antwurd yn.
Foto ‘Swarte himel’
oktober 26, 2021
van Thomas Moran*
De val geldt niet slechts voor het water,
maar ook voor de blokken rots
die losgeraakt zijn van ’t massief
door krachten moeilijk te weerstaan…
de natuur is zonder grief.
De waterval grieft rots noch bomen,
want de val geeft ook de kracht
voor groei, de richting naar omhoog,
zodat een boom hier lang kan staan…
de natuur die nog nooit loog.
Het water valt om voort te stromen,
eeuwen langer dan de boom
die valt, zijn tijd is dan geweest,
het rotsblok blijft nog wel bestaan…
de natuur… geeft die de geest?
Thomas Moran (1837-1926)
Schilderij ‘Cascade Falls’