januari 10, 2022
Grize fûgels wjukje oer de ierde:
alfa, delta, omikron
ferbine har mei alle lannen,
ha de pest oan test en prikflakon.
Dizze fûgels hechtsje net oan wearden
fan it lichem en de geast,
mar lizze ’t libben yn de bannen
fan de dea, it âlde noch it meast.
As de âlden noch de hichte sykje,
fine sy de doarren ticht,
klinkt út ’e fierte wei de echo
fan foarhinne: fotum, liet, gedicht.
Foar har eagen wjukje wite dowen
koerend yn it tsjerkekoar,
troch glês-yn-lead begjint de ljochtshow,
elkenien kin troch de iepen doar.
januari 9, 2022
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
Marinus van der Lubbe
hie problemen mei it sjen,
mar skôge as in wiere kommunist
it ûnheil dat de nazi’s brochten,
úteinlik hat er it ferlern.
Marinus van der Lubbe
liet him yn de Ryksdei sjen,
mar oft hy doe al fan it ûnheil wist,
de brân, dêr’t sy him fan fertochten?
Fan Hitlers clan wie hy gjin fan.
Marinus van der Lubbe
koe ’t proses net goed oersjen,
apatysk harke hy en wist: dit is ’t,
de útspraak wie wat sy al tochten,
syn libben wie doe al ferlern.
Marinus van der Lubbe
waard ûnthalze, mear as fan
fan ’t kommunisme as om wat er wist
fan wêr’t se him falsk fan fertochten,
úteinlik hat er it ferlern.
* Foto ‘Marinus van der Lubbe’
** Foto ‘Brân Ryksdei’
