januari 12, 2022
fan ûnbekend*
Jesaja
Al is it rûnom nacht op ierde,
sitte naasjes yn it tsjuster,
oer Jeruzalem falt helder ljocht,
de gloarje dy’t de Heare skine lit,
de klimaks fan syn dieden.
De heidenfolken sille komme,
foarsten sjogge dy fan fierren
strieljen, slach dyn eagen op en sjoch
sels hoe’t sy sette op dyn gloarje ta,
sy fiele har ferromme.
Fan fierwei komme al dyn soannen,
alle dochters litte harren
nei dy drage, wat dy strieljen docht,
sy wolle diel ha oan dyn gloarjetiid
en drinke út dyn boarne.
De rykdom komt fan alle folken
op dy ta, de skatten fan de
see, de dieren fan it lân en sjoch
hoe’t skippen farre goud en wijreek oan,
de seilen ha fan wolken.
Wie Sion iensum en ferlitten
as in frou dy’t rûnom hate
waard, sy komt as pronkstik ta har rjocht,
dat Ik as ljochtsjend sieraad makke ha,
myn folk sil it besitte.
* Yllustraasje ‘Nij Jeruzalem’
januari 11, 2022
van Edward Moran*
Als speelbal van de golven
gaat hij op en neer en heen en weer,
toont één en al beweging
zonder voort te gaan naar waar dan heen,
hij voelt zich op zijn plaats alleen.
Alleen die plaats heeft waarde
voor de schepen met een vaste koers,
zijn ligplaats wijst de route
aan, de brul komt boven ’t klankspel uit,
als brulboei voelt hij zich alleen.
Toch hoort hij vaak het krijsen
van de meeuwen op hun lage vlucht
om hem voor gek te plaatsen
om zijn neer en op en weer en heen,
zo treft verwarring hem alleen.
* Edward Moran (1829-1901)
Schilderij ‘Boei’