juli 9, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
De Hear sprekt oer de himelljochten,
goaden fan it heidenfolk,
har bylden dy’t ta branhout wurde
nei’t de folken offers brochten.
Dy minsken hawwe beammen kappe,
dêrnei naam de fakman ’t oer
om fan it hout in byld te meitsjen,
spikers krigen koarte klappen.
De goaden sille altyd swije,
rinne kinne se ek net,
de goudsmid hat har blinke litten,
’t libben sille se net krije.
Gjin ôfgod kin de Hear belykje,
want Hy is de wiere God,
Hy hat de ierde makke mei syn
krêft, syn wiisheid sil ferrykje.
As Hy de eleminten beare
lit, dan skammet him de smid
foar al syn gouden goadebylden,
mar de Heare wurdt fereare.
* Gouden ôfgodsbyld
juli 8, 2022
fan ûnbekend*
Hy krûpt út see wei
as in wite oaljefant,
de rots dy’t troch de tiden
hinne boppe wetter stekt…
komt hy nea oan de kant?
Hy hat al striden
mei de see sûnt it begjin
as rots, dy’t neat ferlieze
woe, mar doe kaam foar it ljocht
de oaljefant: ‘Ik bin…
… op ierde kommen
troch de see, in byld dat slyt,
want ik ha neat te kiezen,
kom nea tichter by de kant,
myn kleur is brutsen wyt.’
* Foto ‘By it La Celvia-strân’