juli 20, 2024
fan William Blake*
Daniël
Nebûkadnessar klom nei ’t dak
fan syn paleis en stapte pratend rûn:
‘Wat is myn stêd dochs allemachtich
grut, in foarstlik wenstee, boud troch my,
sjedêr de gloarje fan myn majesteit!”
Der kaam in oar lûd foar yn ’t plak,
dat delsloech, streekrjocht út ’e himel wei:
‘As kening binne jo net machtich
mear, jo wenstee is by ’t bisteguod,
jo ite gers lykas in ko en geit.’
Sa kriich de kening syn gerak
as bist, bedutsen waard syn lea mei hier,
hy wie de minsketaal net machtich;
nei ferrin fan tiid dy’t dêrfoar stie,
is kenings eachopslach nei ’t minskdom draaid.”
Nebûdkadnessar wist syn plak:
‘Ik kriich myn keningskip mei it ferstân
werom troch Him dy’t allemachtich
heech is, dat de gloarje is oan Him,
ik bin ôfhinklik fan syn majesteit!’
* William Blake (1757-1827)
Yllustraasje ‘Nebûkadnessar as bist’
juli 19, 2024
fan ûnbekend*
fan ûnbekend**
In brêge soarget foar ferbining
tusken dit en dat gebiet
om te kommen wêr’t men wêze wol;
de brêge nei in fier ferline
leit yn ’t hege noarden.
De oarde dêr’t de wylde Wytsing
boude mannich drakeskip
om te rôvjen, alle boaten fol,
sprekt hjoed ek noch fan it ferline:
byld of yn ferbylding.
Foar eagen komt it Noarske lânskip:
bergen, fjorden, net te min,
dêr’t men as toerist graach wêze wol;
kom oer de brêge nei ’t ferline:
wylde Wytsings oarde.
* Foto ‘More og Romsdal yn Noarwegen’
** Foto ‘Wapen fan More og Romsdal’
