november 24, 2022
fan Willem Cornelisz. Duyster*
Hy wie fan ryk, dus heech komôf
en fantasearre oer himsels
yn ’t leger, dêr’t syn heit de rang
berikt hie fan de heechste offisier,
fansels wie hy net bang.
Hy hie twa fearren op ’e hoed,
in teken fan syn hege stân,
om ’t liif in kleurige tunyk,
de brune learzens oant de knibbels ta,
sa wie hysels unyk.
De fraach wie hoe’t it fierder moast,
want wie hy no noch wol himsels
dy’t yn de heechste beammen klom
en boarte mei syn maten as soldaat…
de fraach fûn hy mar stom.
* Willem Cornelisz. Duyster (1599-1635)
Skilderij ‘Jonge offisier’
november 23, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Al trijentweintich jier bin ik
de tsjinner fan de Heare God
en op ’e nij moat ik warskôgje,
want harkje woene jimme net…
hoe lang sil ’t folk it kwea meitôgje?
Kear jim om nei ’t rjochte paad,
dan bliuwe jim op eigen grûn,
dus rin net achter oare goaden
oan, tsjinje en oanbid dy net,
want dat wie net wat God bekoarde.
Nebûkadnessar ropt Hy op
en bringt dy kening yn ’t gewear
tsjin jim en folken om jim hinne,
elk fleurich lûd ferstommet dan,
in brulloftsfeest sil sa ferrinne.
Dat lijen duorret santich jier,
dan sil ’t dy kening ek fergean
lykas jim, syn lân wurdt makke
ta in wyldernis, hy komt yn noed,
in oare foarst nimt him te pakken.
* Yllustraasje ‘Nebûkadnessar’