november 28, 2022
De boei jout oan: far net ferkeard,
ik wiis de krekte rûte
nei wêrsto hjoed ek hinne moatst,
de mist sil dy gjin parten spylje,
in spul fan neat.
De einen binne stomferbaasd,
men heart har dus net kwêkjen
oer wêr’t de skipper hinne moat,
de mist sil him grif parten spylje,
’t giet op ’e taast.
De mole sjocht it stilsteand oan,
kin troch de mist net wjukje
en wize wêr’t it hinne moat
mei ’t fokje dat gjin rol noch spilet
ier yn de moarn.
De skipper wit: de koers is súd,
de sinne yn de mjitte
dy’t wis wit wêr’t er hinne moat
wol hy in ljochte rol hjoed spylje:
dy rjochting út.
november 27, 2022
fan ûnbekend*
Al as jonge, wie er ekonoom:
hy liet in oar syn boeken drage,
joech dêrfoar by ’t húswurk help,
dochs wie de ruil iensidich,
want syn wil waard wet.
Fan in protte merken wie er thús:
belizze koe er as de bêste,
mar ferlear ek wer, kriich help
en sammele oerdiedich
keunst, syn wil wie wet.
Nei Versailles kriich er syn gelyk:
lit Dútslân net de tol betelje
fan it hiele kriichsbedriuw,
dat wurket te iensidich,
meitsje ’t net ta wet.
Nei de oarloch waard syn wil ta wet:
lit minsken ’t jild mar útjaan, rôlje
moat it foar it steatsbedriuw,
sa wurket it oerdiedich,
dêrfan is ferlet.
* Foto ‘John Maynard Keynes’