december 29, 2022
fan Eric Aldwinckle*
Kin men ôfstân nimme fan
de loftmacht boppe see en strân
dy’t struit mei net te tellen bommen
op ’e fijân yn Normandië?
De keunstner is de man
dy’t heech fljocht om safier te kommen.
Net it ûnderdrukte folk,
it nimt gjin ôfstân fan dat strân,
hjit lûd jûchheiend bommen wolkom.
Kin men ôfstân nimme fan
de loftmacht boppe ’t flakke lân
fan Oekraïne, dêr’t granaten
boargers deadzje? Sels de keunstner kin
net komme mei in plan
om earst oer hegerop te praten.
Want it slim bedrige folk
is breinroer en hâldt moedich stân,
gefoel kin men net ûnderdrukke.
* Eric Aldwinckle (1909-1980)
Skilderij ‘Ynvaazjemodel, Normandië’
december 28, 2022
fan ûnbekend*
Jeremia
Al wat de Heare sprutsen hie,
moast komme yn in boek,
dus moast ik my ta skriuwen sette,
wat ik fuortendaliks die:
In man brocht nea in bern te wrâld,
mar wol klonk der in lûd
as waard in lytse poppe berne,
wat beneare jong en âld.
Gjin ein kaam oan it skrille lûd,
de manlju wiene bleek,
de hannen leine op ’e heupen
as beseagen sy it bloed….
benearjend is de tiid fan Jakob,
mar hy komt der goed trochhinne.
Dus tsjinstfeint Jakob, wês net bang,
want komme sil de Hear
dy’t dy út fiere kriten hellet,
dan klinkt lûd dyn blide sang.
Mei heidenfolken weeft Hy ôf,
mar Jakob libbet frij
yn ’t eigen lân om rêst te krijen
mei syn neiteam en syn frou…
tanklieten sille dan wer rize,
omdat Jakobs bern oanwinne.
* Yllustraasje ‘Boekrol’