januari 30, 2023
Wannear’t de moarn syn kommen
meldt, dan lûke stjerren ’t ljocht werom
om troch te strieljen yn ’t hielal,
ûneinich is it universum,
gjinien hat tal en mjitte nommen.
De blauwe himel wachtet
op it kommen fan it grutte ljocht
dat net brekt troch de wolkebank,
mar wol skynt yn it universum,
dêrmei it hiele stelsel achtet.
Wat kin dan noch in minske
mei syn angel fiskjend nei it ljocht
om op te heljen as er byt
hat, de sinne oan de loft bringt…
hat hy sa’n fangst net altyd winske?
Hy stribbet nei it witten
fan ’t ultime oan de fierste grins
dy’t nimmen ea berikke kin:
syn angel is te koart, syn hoek te
lyts, mar hy giet der net by sitten.
januari 29, 2023
fan ûnbekend*
Wat driuwt in minske nei de fierte,
fan it iene nei it oare plak,
sels djip yn de woestyn?
It is de driuw nei it ekstreme…
sels by massamoardners ûnderdak.
Sven Hedin woe de wrâld ûntdekke,
sels noch doe’t er tachtich wurden wie,
gie hy troch de woestyn
werom mei al syn ûnderfinings,
dêrby hearde syn ekstreme rie.
Hy seach de wrâld troch Hitlers eagen
en himsels as ien fan suver bloed,
wat hold it heechste yn,
dus kriich er mannich ûnderskieding,
syn ûntdekking die de Nazi’s goed.
* Foto ‘Sven Hedin’