Posted by admin

Se stoarmen út ‘e Pikmar wei
de naute fan de Tynje yn,
fiif skippen board oan board en mei
in brede skets plat foar de wyn.

Fier achter lei de stjer ‘Doarp Grou’
en net te sjen de dûbelsturt
fan ‘Hoop doet Leven’ en yn tou
foar ’t earst stiek Walstrafolk it swurd.

De grutste fan de hiele float
liet libje jierrenlang de hoop,
mar Brouwer hie ’t gewicht oan board,
tefolle foar in flugge loop.

Dan Walstra fan de sulverfloat,
dat jier de blanke debutant,
de W yn ’t seil en strak de skoat,
mar stadich as in oaljefant.

De Lemmer brocht in wynkrêft sân,
dat trije bleauwen oan de wâl;
de ‘Hoop’ kaam doe as tredde oan,
sels Waltra gie it net te mâl.

Yn Starum wie it waaralarm,
nei bûten gie sels net in hûn;
ien skeat nei foaren as in stoarm:
‘Doarp Grou’ waard wer de kampioen.

Mei tugen donker fan de taan
en breedút troch de loeten
dreauwen skûten, sierlik as in swan,
dy stille dei de fêste rûte,
wylst de taande skipper, gysten man,
hie leaver dat er kloete.

Dat byld is santich jier al lyn,
doe’t Drachten foer mei nûmer trije,
’t skûtsje mei de dikke izerhûd,
mar Tsjalling hold de gong deryn
en mocht syn skip wol lije.

De seilen wiene net fan stiel,
it achterlyk soe skealik skuorre,
yn it brún kaam doe in letter wyt,
de q fan sûnder skûtsjestyl,
de striid lykwols hat duorre.

Dat byld is fyftich jier al lyn,
yn sechtich waard de D fernije,
Drachten sylde dûbel yn it wyt
en folle skraler oan de wyn,
koe sa de boeien krije.

Mar mei in seil stiif fan de taan
en wite fok mei plakken
swom de G as Grouster knobbelswan
stabyl foaroan yn alle rakken;
D hie mei syn wite seileplan
it tredde plak te pakken.