Posted by admin

Sjedêr glydt Michael Jackson
twaris op it wetter,
earst brún, no blank,
de operaasje slagge,
pasjinten binne wurch,
dokter wurdt bedankt,
it ferlies komt letter.

Us mem dy’t, letter werberne
yn namme út ‘e skoat
fan dochters, ’t libben trochjoech
oan bernsbern dy’t har kenne
as glânzjend wer yn twafâld:
bylden yn in rjochthoek
en út ‘e âlden har ûnthâld.

Us heit dy’t, skipper-ôf,
de buorden naam fan ’t board,
dat de namme fan syn frou
trochklonk yn in oare soarte
fan libben op it wetter:
glânzjend folle letter,
wer twastimmich it akkoard.

En doe’t ús arke leechrûn,
gie wer har namme mei,
hoe mannichfâld ferbûn
mei libbensglâns en -gloarje
en hoewol’t se weiwaard
achter skiere kimen,
soe nea har lûd feroarje.