Posted by admin

De folchfloat hie de feart deryn
en brûsde nei De Fluezen,
wylst de loft foarsei in hurde wyn.

De manlju wiene yn de wear
mei stoarmfok en twa reven,
want de wyn wie west, naam noch gjin kear.

Se draaiden rêd it túch derby,
wylst skipper Visser prûmkjend
stjoerde, as in swarte krie sa frij.

Gjin groanometer wie oan board,
troch omke Cor fergetten,
dat de start wie achteryn de float.

It skûtsje stampte, hie gjin gong,
de stoarmfok sloech en klapte,
mar gjin kop op ’t achterdek dy’t song.

In twirre pakte doe de pet
fan omke Cor en samar
waard de Moanne yn de lijte set.

De wyn wie útraasd, joech him del,
derút mei al dy reven,
foar de finish waard de striid flink fel.

It achterdek wie noch fol fjoer,
en prûmkjend stjoerde Visser
’t skip as nûmer tsien de einstreek oer.

Makkum, fiskersdoarp mar ek
foar skippen ûnder seil
dy’t fier de wrâld út foeren
foar it lêst fan ’t jier: ‘Wy binne gek,
dit barren bringt gjin heil,
it kostet ús tefolle oeren.’

Slepe nei de Iselmar,
it túch derby en dan
as hobbelhynders dynje;
’t brûst dertroch mei seil en fok as tar,
mar H is wer de man
en sil gjin doekjes derom wynje.

Twa en trije, hoe komt dat?
De Lemmer en de liuw
dy’t board oan board no lizze;
Sietse* springt oer ’t roer as wylde kat,
mar Rintsje** tinkt: ik bliuw
mysels, de winner mei it sizze.

Skot op skot, mar dochs is ’t kamp,
de punten wurde dield,
foar Makkum net it measte,
skûtsjeleas is foar it doarp in ramp,
wat leech en heilleas fielt,
mar Rintsje bliuwt himsels, wurdt earste.

*) Sietse Brouwer fan Ljouwert
**) Rintsje Ritsma fan De Lemmer