Posted by admin

Sjoch Joazefs folk yn brút geweld
oan ’t wurk mei liem en stien,
mar ’t groeit tsjin swipen yn…
dan is ’t ynienen dien,
gjin soantsje dat mear telt.

It wetter riist, it berntsje sinkt,
mar net it arkje dat
de soan derboppe hâldt
mei ingelmacht, hy hat
gjin weet fan syn behâld.

* In diel fan de 13^de ieuske mozaiken
yn de Mozeskapel fan de San Marko
te Fenetië

** Gustave Doré (1833-1883)
Yllustraasje ‘Mozes te fûnling lein’

’t Kaam werom út it ferline
wei: syn eigen heit, de eagen ticht,
joech him de seine troch as plicht,
syn broer as âldste fielde pine.

Joazefs soannen liet er komme,
âldste, jongste, Jakob wist it net,
de heit hat har by ’t bêd delset,
wylst pake op it kessen slomme.

Efraïm kaam nei Manasse,
want de âldste hie it earste rjocht,
de âlde hân hat taastend socht,
de rjochter soe de jongste passe.

Joazef woe it korrizjearje,
Jakob hold it dochs by Efraïm,
Manasse hearde pakes stim:
‘God sil de âldste ek wurdearje.’

* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘Jakob jout de bern fan Joazef de seine’