Posted by admin

Syn mem, mei hannen ûnder ’t bloed,
mocht ek net op syn netflues bliuwe,
langút lei er mei beswierre moed,
foar efkes mar, hy liet him fierder driuwe.

Mei drank en seks wie hy ferguld
en lôgjend fjoer yn Romes strjitten,
wa’t mar kristen wie, kriich doe de skuld,
de wrede dea hat fan har lijen witten.

Hy wie net âld doe’t er de dolk
stiek yn syn eigen kiel, ’t soe liede
ta de dea en freugde foar it folk,
want gaos wie ’t gefolch fan Nero’s dieden.

* J.W. Waterhouse (1849-1917)
Skilderij ‘De wroeging fan Nero nei de moard op syn mem’

* Fergulde brûnzen byld fan keizer Nero (23-30 nei Kristus)

Hy focht him dea foar ’t keizerryk,
omdat it gie oer grinzen hinne
oant berikt wie hiel de wrâld,
it fallen fuotfolk liet de keizer kâld,
hy hie syn sinnen set op winne.

Hy stiet mei rjocht op syn gelyk
… is ’t triomfearjend of ek wizend…
want de ein is net berikt,
Augustus’ finger is op tellen mikt,
dan sil syn stjer noch fierder rize.

Fan Bartlehiem oant Betlehem
komt elkenien yn it register,
want it giet om mear en mear,
sa jout it kâlde folk de keizer ear,
mar ’t klopjen fan de herten mist er.

* Detail fan in triomfbôge
** Augustus fan Prima Porta
(sirka 20 foar Kristus)