Posted by admin

As de wyn it sitte liet,
dan koe gjin skipper sitte,
bomend gie it troch de tiid
en drippend fan it switten.

Doe’t de wyn Grou witte liet,
hy woe it samar litte,
kaam it skipsfolk ta de died
noch foar de tiid fan ’t sjitten.

By it houtstek foar de toer
begûn it manoeuvrearjen:
yn de rige sûnder stjoer,
it woe net avesearje.

Doe gie ’t los en breed op wei
dreau ’t stadich yn formaasje
eigen skaden achternei,
gjin reden foar sensaasje.

Nei de finish, ’t lêste rak
liet Grou it samar sitte:
einen koene troch har fak
it bomen dochs net litte.

Wat hat it skûtsjesilen mear
as ’t wurk yn wâlberoppen?
Dêr wurdt libbe nei de AOW
en stribbe nei foar altyd klear,
mar âlde skippers wurde roppen.

Sjoch Ulbe* mei syn Frisia,
in skip om te ferjitten,
dat de kampioen wie samar ree
om wer nei ’t Grouster skûtsje ta,
in skip om net oer yn te sitten.

Dan Hylke**, man fan sa, net oars,
in skipper om te laden
Fryske frijheid yn it eigen rom;
hy joech himsels en ’t skip sa loas,
wat paste by har beide aarden.

De nije skippers, ek al âld,
dêr moast men earst oan wenne,
Durk*** en Sake**** , beide sûnder rom,
noch net bebiten yn it sâlt,
sy waarden yn dit jier krekt berne.

* Ulbe Zwaga
** Hylke de Vries, partikulier skipper fan de ‘Fryslân’
*** Durk de Jong, skipper fan Langwar
**** Sake Eekma, frege as skipper fan de Súdwesthoeke,
mar fanwege sykte ferfongen troch Rienk Zwaga