Posted by admin

De boei as teken yn en om it fjild,
hjir moatte jim omhinne
of oant hjir, net fierder,
lykwols alle tekens kostje jild.

It teken fan de tiid wie bûten wet
in eigen wei te rinnen,
boeien dy’t net jilden,
dêr hat wol de wetterrôt mei ret.

Hy loek mei ’t anker ek it teken op,
wist wol fan hjir en fierder,
fluch der mar omhinne,
read betsjut foar ’t bollefolk net stop.

Hy gie net mei syn bollen út ‘e wei,
rûn om syn kruser hinne,
dat oant hjir, net fierder,
elk koe sjen hoe feilich oft er lei.

Seis oere op dy freedtemoarn,
de dei fan wa wurdt kampioen,
stie in kandidaat te meditearen:
hoe kaam er by de finish oan,
de start soe it wol leare.

It waar joech him wat stiltsjes oan,
de fraach wie wa’t de twirkes wûn,
dy waard winner, kampioen mei eare:
kriich Jan* of Loadewyk** de kroan,
de striid soe it wol leare.

De start wie letter as gewoan
en learde dat geduld sa sûn
wol wie as te swarren en te bearen:
Jan prate op bedaarde toan,
de tiid soe it wol leare.

De striid joech him net spannend oan
en learde dat de Pan wol rûn,
troch gjin lûde Loadewyk te kearen:
sa wie foar Jan de start al skoan,
de finish soe it leare.