Posted by admin

Zij ligt languit op tempelstenen,
harder nog dan ’t hout waarop zij hing,
haar lichaam heeft het vuur gevoeld,
van binnen van de weigering,
waarna de fakkel heeft geschroeid,
zij werd maar twaalf.

Zij zagen met haar laatste adem
witte duiven vliegen uit haar mond,
hun huid heeft huivering gevoeld,
van binnen op hun koude grond,
waarna de hemel heeft gesneeuwd,
zij werd gedoofd.

Zij ligt nu op de tempelstenen,
zachter dan haar offer, marteling
voor ’t godenoffer niet gebracht,
de duiven in een halve kring,
haar haren in een aureool,
zij wordt gegroet.

* Schilderij ‘De heilge Eulalia’
(1885 – 188,6 x 117,5 cm.)

De lichten branden rond de schedel
met een gouden plaatje in de mond,
hij was geofferd als de oudste,
zou nu spreken voor het halve front.

De priesteres spitst dus haar oren,
ogen flitsen, rood is het gezicht
als koper, vragend doodse stilte
voor het doen van wat zij hoort als plicht.

De spanning is van ’t front te lezen
dat op goud en koper is gericht,
nog altijd heerst het diepe zwijgen,
van de schedel is de mond potdicht.

De vrouw in ’t rood is in zijn ogen
stoïcijns en in zichzelf gekeerd,
hoe kan het goud dan sprekend blinken:
‘Mijn orakel wordt vandaag geweerd.’

* Schilderij ‘Het raadplegen van het orakel’
(1884 – 119,4 x 198,1 cm.)