Posted by admin

It skûtsje tusken ljocht en tsjuster
mei de heale moanne yn it seil
koe net mear folop skine,
rekke nei in tiid fan tuskenyn
folslein de rûte bjuster.

De skipper wie bekend fan namme,
Brouwers brûsden yn de striid foarop,
mar Chris koe ’t plak net fine,
ûndersocht it skip fan kont oant kop
en sei it ûnbeskamme.

De hearen woene gjin nij skûtsje,
wol in nije skipper stie har oan,
ien mei in ljocht ferline,
dy’t de moanne sylde nei de moarn,
dat Chris moast nachts mar boetsje.

De âlde skipper hat net wrokke,
gunde ’t skûtsje mannich earste priis,
mar ’t ljocht soe noch net skine:
nije moanne skimeret inkeld griis,
dat Teake* koe wol flokke.

* Teake Visser

De âlde rôt hie ôfskie nommen,
waard krebintich op it achterdek,
syn wurd wie lykwols amper sliten:
nimmen fûn de útspraak gek
fan Sietse Hobma, dat wa’t lok hie,
koe as skipper steande skite.

In jonge hûn is dravend kommen,
mar blaffe mocht er doe noch net,
syn wurd soe oare skippers bite,
libjend nei de strange wet
dat Jelle Reijenga gjin rjocht hie
steande yn de float te skiten.

In timmerman wie mar in domme
skipper, spikerjend op ’t achterdek
en mear fan dat gesoademiter;
Jelle die as wied er gek,
want Sietse hie him op De Lemmer
leard om steande lok te skiten.