Posted by admin

Wa wie it dy’t de moarns wis sei,
de wyn soe taslaan mei krêft seis,
fan fjouwer ôf, it koe net misse:
alle spieren spanne ûnderweis
en flakke tugen soene ’t risse.

’t Wie net de wjukslach yn de loft
dy’t soarge foar in protte wyn
foar skippers dy’t it mâl opsizze:
‘Slaan ús wynkrêft seis der mar ris yn
om op ien houten ear te lizzen.’

De wjukslach naam it fjild yn byld,
in perspektyf as út in wolk,
gjin wolk lykwols foar fûle twirren,
dus ferfeeld hong om it skûtsjefolk
mei ’t langstme nei in hânfol blierren.

Behalve de Langwarder swan,
dy’t mei de wjukslach yn de flecht
fûl stribbe nei de heechste eare;
’t folk stie spierespannend op ‘e plecht
de fok te hâlden en te kearen.

Gjin wûnder, Snits kin alle hoeken
fan syn mar en sylt der rap trochhinne,
brûst oer de Grevinnewei
en sil sa’t liket winne.

Wat deale, ’t Hearrenfean syn tûke
slaggen kinne ’t Panskip noch bedrige
deunby de Grevinnewei,
it sil der net om lige.

Wol miter, ’t moat by ’t Fean net skever
wol de H net weagje yn it wetter
boppe de Grevinnewei,
it is te let, hy kletteret.

Oerein dan mar, it seil mei reven
sa’t it liket, slacht wyld om him hinne,
poer op de Grevinnewei,
it is net mear te winnen.