Posted by admin

De muur was kaal en zonder kleur,
omsloot het hof, een immanent bedrijf
voor haar om over na te denken;
zij wilde meer voor haar gevoel,
een zweven uit haar sierlijk lijf.

Haar graven naar de diepte was
voor ’t wortelstelsel waar ’t niet zonder kon
om aan de stok houvast te bieden;
toen barstte open knop na knop
met geuren zwevend in de zon.

Zij bracht haar neus tot op de roos,
ontsteeg het hof op geuren van zijn ziel,
die voerden haar tot grote hoogte,
een wolk gevoelens, transcendent,
tot zij weer naast de hofmuur viel.

* Schilderij ‘De ziel van de roos’
(1908 – 88,3 x 59,1 cm.)

Dit was nog maar ’t begin
van ’t drama dat zich af zou spelen
in het leven van de twee
die waren een van zin.

Hij zou ten strijde gaan
om ’t stierenbloed te laten stromen,
rood als vlammen uit hun bek,
heldhaftig in ’t verslaan.

Zij nam hem mee naar ’t woud
om ’t stierendrankje in te schenken,
sterk als woorden uit zijn mond,
de greep om ’t ronde hout.

Hun zwijgen als begin,
gespannen zoals zij daar zaten
van de vinger tot de teen,
schonk geen ontknoping in.

Die kwam pas aan het slot:
toen hij haar ijskoud had bedrogen,
maakte zij uit hete haat
haar kinderen kapot.

* Schilderij ‘Jason en Medea’
(1907 – 61 x 53 cm.)