mei 24, 2023
fan ûnbekend*
Jeremia
De stêden binne slim ferbjustere,
want se hawwe ’t boadskip heard
dat sprekt fan ramp nei ramp,
de eangst giet de bewenners op en ôf,
lykas de see dy’t nea ta rêst komt,
dat har takomst is fertsjustere.
Damaskus hat gjin moed mear, slacht op ’e
flecht en beeft fan skrik en eangst;
as by in frou dy’t krijt
in bern, beset de pine hiel it folk,
de stêd, romroft, leit der ferlitten
by, dit wenplak komt fan boppen.
Jongfeinten falle samar dea op strjitte,
manlju stjerre yn de striid,
de flammen lôgje op
en litte oan Damaskus ’t ûnheil witte.
* Foto ‘Damaskus’
mei 23, 2023
van Jules Bastien-Lepage*
Geen brood zag hij meer in de handel
noch voelde hij het in zijn maag,
de korsten waren voor de hond;
zijn onafscheidelijke metgezel
bracht in het spel de stok terug,
dit deed hij graag.
Hij liep de blaren op zijn voeten,
want wandelen was er niet bij,
het ging van dichte deur naar deur
die open ging, niet verder dan een kier,
hij nam zijn handel vlug terug,
geen woord kreeg hij.
Geen oog had hij meer voor de handel,
zijn beide ogen werden zwaar,
nog zwaarder dan de venterstas;
hij hield het linker open, op een kier,
het viel nog op de hondenrug…
daar sliep het paar.
* Jules Bastien-Lepage (1848-1884)
Schilderij ‘De slapende venter’