Posted by admin

Ze stond ertussen, haar geluk intens,
als jonge moeder met haar kind,
in droomwaas opgenomen;
bomen zongen met de wind
het lied van weer een wens.

Zo mocht zij viermaal wensen,
telkens zachter klonk het lied
voor maar gewone mensen.

Zij stond ernaast, maar ’t was wel haar gezin;
terwijl hij zong bij de gitaar
van lang vervlogen dromen,
brak in haar de vijfde snaar,
er klonk geen toekomst in.

* Eugène Carrière (1849-1906)
werkte als steendrukker in Straatsburg.
Op zijn schilderijen legde hij
een grijze of bruine waas.

** Emile Bernard (1868-1941)
schilderde aanvankelijk primitief,
later onderging hij de invloed
van de Venetiaanse meesters.

Zij had haar loop gemaakt
in’t bos van diep verliefden,
waar de bomen stonden in de rij,
maar niemand heeft haar aangeraakt,
zij vroeg zich af: ligt het aan mij?

Zij ligt nu in het gras
te dromen van haar liefde
met alleen de bleke enkels vrij,
en hoe het in haar klas eens was,
zij ziet het weer: hij liep voorbij.

Zij was het pad gegaan
dat rood van liefde lichtte
na het landschap van de groene maagd,
want iemand raakte haar eerst aan
en heeft toen om haar lijf gevraagd.

Zij ligt nu achter gras
en hoort de vos de passie preken
zonder dat zij haar gevoel beklaagt,
haar droom gaat over hoe het was,
’t moment met hem, maar nu vertraagd.

* Emile Bernard (1868-1941)
sloot vriendschap met Paul Gauguin,
waarmee hij later ruzie kreeg.
Schilderij ‘Madeleine in het liefdesbos’