juni 19, 2023
Syn ringen litte ús no witte
hoe lang er op it hiem stien hie,
hoe lang syn blêden skaad jûn hiene,
lykwols net hoefolle fallen wiene…
langer as in iuw.
Soest him mar salang libje litte
oant hy syn eigen ein oanjout:
eutanasy sa’t minsken dogge
as sy net ûndraachlik lije wolle,
jou de lêste triuw.
No leit er dêr yn hûndert stikken
troch deaslach en gjinien dy’t rout:
de neisten hiene in fergunning,
dêrom hie de beam neat mear te wollen,
sels net nei in iuw.
Hy kin no net mear heger rikke
mei fragen oan de beammegod
om bystân en in langer libben
om foar ’t minskdom soerstof oan te meitsjen,
’t wie syn heechste driuw.
juni 18, 2023
fan C. Ruf*
Ien fan de tsien,
hy wie de âldste fan de bern
dy’t yn earmoed libje moasten,
op it ynternaat mei seis
liet hy syn fûsten soms ek sjen.
Mar faker liet er sjen syn nocht
oan taal, de wille oan ’t ferhaal
hold him lang yn de besnijing,
want syn geast gie dan op reis,
syn fantasy rap oan de haal.
Syn fantasy oer Odysseus
brocht him werom nei ’t heitelân:
Dublin as kontrast mei myten,
gjin belibbing ûnderweis,
oars hie de Grykske held it hân.
Ien fan de twa,
mei Nora liet James Joyce him gean,
skreau syn driuw nei seks yn brieven,
minsken binne geast en fleis,
sa reizget er troch it bestean.
* Foto ‘James Joyce’