juni 27, 2023
van Léon Frédéric*
Daar staan zij hand in hand
en armen om de schouders,
zonen uit een hecht gezin,
zij zien alleen vandaag maar aan,
want zicht op morgen heeft geen zin.
Daar zit de oudste, nog
geen vader, maar wel ernstig
met het zicht op een bestaan
van dubbel werk, eerst op het land,
dan het gezin… hoeveel te gaan?
Ziedaar de tweede met
zijn handen als bescherming,
broer voor broertjes, voor elkaar
de jongens met een sterk bestaan,
hij laat het zien met zijn gebaar.
Zij hoort niet bij de groep,
maar wilde met haar broertje
mee, dus staan zij hand in hand
met achter hen de grote broer,
hij houdt vandaag dit deel in stand.
* Léon Frédéric (1856-1940)
Schilderij ‘De jongens’
juni 26, 2023
Noch kleurje pompeblêden read
en tsjûget wyt-blau fan de mar
dy’t middeis blonk yn ’t sinneljocht,
de rige rûn massaal rûnom
yn Snits syn maraton.
Mar rint de middei nei de jûn,
dan is de inkeling oan bar
dy’t siket nei syn eigen grins
mei op ’e lippen ’t wurge skom…
de rappe maraton.
Hy draaft allinnich as wie ’t neat,
want oant de boaiem is syn kar,
de hân omheech foar mar ien fan,
want fierder bliuwt it rûnom stom…
syn stille maraton.
Mar oan de ein hat hy oerwûn
syn wurgens, al wie ’t fierste bar
om oer de eigen grins te gean,
dochs bliuwt foar him oerein de rom
nei Snits syn maraton.