september 1, 2023
fan ûnbekend*
Fier, fierder, fierst,
dat seit wat fan it kâlde Iislân,
fierder noch fan de Westfjorden,
fan dit skiereilân it fierste diel,
in paradys foar de toerist.
Leech, leger, leechst,
it leechste diel fan ’t fiere Iislân,
minsken ha dêr folop romte,
fiele har in diel fan it gehiel
en rikke allegear it heechst.
Heech, heger, heechst,
de fûgels klimme boppe kliffen
út, noch heger, fier de romte
yn, in ûnderdiel fan ’t paradys,
foar minsken is dy klim it dreechst.
* Foto ‘Strandir op Westfjorden, Iislân’
augustus 31, 2023
fan Francisco de Goya*
Sy sitte altyd op itselde plak
mei ’t achterwurk op hurde stien,
hurd as de hiele maatskippij,
as wiene der gjin maten,
fielend op har sêft gemak.
Hy fielt ek wat en wol syn slach wol slaan,
hat soks al yn gjin dagen dien,
wat leit him oan de maatskippij,
dêr’t hy neat oan fertsjinnet,
want dy jout gjin goede baan.
Sy hat wol wurk, in baan fan man nei man,
is efkes hjit, oars kâld as stien,
lykas de hiele maatskippij,
hat inkeld baat by maten
mei in ponge… mear dêrfan.
Sy sitte altyd op itselde plak
en wize op wat is te lien
in oerke, dan is it foarby
en hat sy it fertsjinne
nei’t hy krige syn gerak.
* Francisco de Goya (1746-1828)
Yllustraasje ‘Fan itselde slach’
Print 5 út ’e searje ‘Los Caprichos’