Posted by admin

Robinsons fruitshoot hat neat jûn,
want feintsje Freed wie donker kleurd,
in swarte feesthûd is net sûn,
dus wie in blanke oan de beurt.

Sjedêr, it is ferkeard beteard,
want knuffel Sneon, ’t is net oerdreaun,
wie raar ferslein, kaam yn de feart,
mar is troch ’t hier wol driuwen bleaun.

Syn maat stiet te laitsjen,
want swart stiet him goed,
men kin him neat meitsje,
want read is syn bloed,
syn knuffel moat tanke
foar wer enerzjy
en Pyt sil swart blinke
sa’t hy altyd die.

Nei de piramide
of de obelisk, yn stân
al ieuwen; dizze is fan sân,
hat oars net as ferfal te bieden.

Lit ús sjen nei stammen,
rikkend oan de himel ta,
want wêrom soe men ’t minder ha,
mar dizze giet ferlern, ferjamme.

Wêrom soe men skeppe
yn it sân of foar in beam?
’t Is mei it each op hjoed in dream
en moarn te sjongen of te rappen.