Posted by admin

Sy sit heech boppe wetter,
swarte fûgel fan de nacht
dy’t wite wurden skyt,
in fretter fan de grutte fracht
dy’t dûkend fiskjes byt,
de hals wurdt hieltyd fetter.

Sy fangt mei soartgenoaten
yn de mande fivers leech
en hat it steilste wurd,
gjin draaierij is har te dreech,
se skippert mei de sturt,
raast út har falske noaten.

Sy praat heech boppe wetter
har ferdraaide nekke skjin
om idel troch te gean
mei soartgenoaten yn de min
dy’t foar it pealtsje stean,
gjin spegel is moarn better.

Wurkje, wenje, wille
wol it jongfolk wol op ta,
want wa wol net in glimke ha
fan yn it wykein chille.

Hâld goed koers mei klauwen
nei it kapitale oard,
wa’t soks net kin, giet troch foar kloat,
de aap komt út ‘e mouwe.

Fyftich flotte fammen
sykje hearen yn it griis,
dy’t trochgean foar it slach healwiis
om ien kear noch te flamjen.

Pubers, smyt jim slogans
tsjin de saaie polityk
en skatterje jim tosken bryk:
se fine jim ûndogens.