Posted by admin

As de himel is it Finske gea,
ûneinich oer de kimen hinne,
wolkebergen boppe ’t rea
by ’t stadich sakjen fan de sinne.

Loft en wetter streekje bosken swart
oer kleuren fan de simmerwille,
efkes mar, de nacht is koart,
de dei is yn de jûn ferstille.

Mar ynienen klinkt de rappe hak
fan ’t reade petsje boppe ’t swarte,
grutter wurdt it stilteplak
as ’t libben mei de himel boartet.

* Albert Edelfelt (1854-1905)
hierde as Finske skilder in atelier yn Parys.
Simmerdeis skildere hy yn Finlân.

* Akseli Gallen-Kallela (1865-1931)
waard bekend troch syn skilderijen
fan de Kalevala, in samling Finske sêgen.

As skilder wie hy faak op jacht
nei proaien yn it wide fjild;
hy joech op de nuânses acht,
mar foar de bút kriich hy gjin jild.

Hy moast it ha fan eigen geast,
it lôgjen fan it hillich fjoer,
Hubertus’ pylken noch it meast,
syn eagen skeaten ’t lânskip oer.

Yn de fierte seach er jagers gean
mei hûnen hoartend oan de riem,
yn ’t foar al fûler as in earn,
op seinejacht op ’t hillich hiem.

Hy brocht noch gjin nuânses oan
by ’t hege wurd fan mis en bea,
dat klonk as troch in jagershoarn:
‘Hear, jou jo seine oer de dea!’

Doe briek it hillich moatten út,
it klonk oer ’t fjild mei knal en flok,
it bistelibben waard gjin bút,
de skilder hie’t dy deis ek drok.

* Hippolyte Boulenger (1837-1874),
fan earmoedich komôf,
skildere nei de natuer lânskippen
yn de geast fan de skoalle fan Barbizon.
Skilderij ‘De Sint-Hubertusmis’