Posted by admin

Se klaaide har yn ’t wyt
omdat it paste by it neaken
sa’t dat yn de holle siet:
de bylden fan it dweiltrochwiet
fan see en swit, se woe it kwyt,
mar oan de kym… gjin inkeld beaken.

Wat hy ferhelle hie,
feroare yn wol hûndert bylden:
’t raseil oan de skeane mêst,
de trie joech amper noch hâldfêst,
de swarte dy’t syn himd útdie,
sy fielde oan wat him besiele.

Fan fyftjin wie hy ien
dy’t libben fan it flot ôfkommen
wie, syn wurd waard by har byld:
de heit hie noch de hertslach field,
doe waard syn soan sa kâld as stien
en wie syn siele ek ferklomme.

Se sit foar dea yn ’t wyt
op ’t flot dat sy fan ’t libben makke
mei foar eagen ’t jongeslyk;
de weagen rûzje mankelyk:
‘De rekkest nea dat neaken kwyt,
’t sil oan dyn hûd as seesâlt plakke.’

* Constance Marie Charpentier (1769-1849)
krige foar har wurk de gouden medalje
fan de Salon fan Parys.

** Theodore Gericault (1791-1824)
wie ien fan de bekendste fertsjintwurdigers
fan de Frânske Romantyk.
Skilderij ‘It flot fan de Méduse’

Wol harkje nei dit wize liet
oer Oleg, foarst fan Novgorod:
besef dat rom úteinlik ek fergiet.

De wize foarst teach nei de striid
tsjin fijâns kwea, goed foar de dea,
besefte alle libbens ha har tiid.

De strider waard gewaar it kleed
dat ljochtsjend tusken stammen hong,
it wie de lange dracht fan in profeet:

‘Wit dat it needlot treffe sil
de wize foarst fan Novgorod,
it wite hynder hat in swarte wil.’

It ôfskie fan syn maat wie swier
en loek al tsjusterte foar ’t each,
want nea beried er wer sa’n skrander dier.

’t Wie jierren letter dat de rop
gie oer it gea fan Novgorod:
‘It bonkerak leit op ‘e heuveltop!’

De wize foarst teach nei ’t skelet
en roude om syn trouwe maat,
mar seach de gifslang yn it eachgat net.

De gifbyt waard de foarst fataal,
de swarte wil krong yn syn bloed:
besef de djipgong fan profetetaal.

* Viktor Michajlovitsj Vasnetsov (1848-1926)
Skilderijen by Poesjkins gedicht
‘It liet fan Oleg de Wize’