Posted by admin

As jonge wied er gek op stoom en seilen,
dy loeken him foargoed oan board,
dêr’t hy syn moed rap peile
koe: ‘Omheech mei kloer en poat!’

By winterwaar mei snie en hege weagen
moast hy yn ’t want en weage mei,
seach kloer noch poat foar eagen,
stapte, griep, mar mis en lei.

Se blaasden stoom en reek en hisen seilen,
it dek wie skjin, gjin spatsje bloed;
hy glied, gjin praat oer keile:
‘Hein him op oan hân en foet…’

* William Turner (1775-1851)
skildere in wrâld fan ljocht en kleur.
Skilderij ‘Sniestoarm’
Skilderij ‘Begraffenis op see’

De kleuren joegen de emoasje,
Tom mei alle tinten grien,
dy streke hy op hichte del
as master fan de akwarel,
fan beamstam oant ferware stien
as hied er fan de dea al noasje.

Somtiden stûken Tom syn siken,
sloech it hert twa slaggen oer
as waard it fan emoasje kjel,
net oerbrocht op in akwarel,
want alles wie fan koarte doer,
de stiennen langer as de liken.

Dit wiene letter Williams wurden:
‘Wie myn maat yn libben bleaun,
dan kaam myn dei op honger del.’
Doe lôge ’t fjoer mei flammen fel
fier boppe Londen, mar syn freon
koe neat mear mei syn útspraak wurde.

* Thomas Girtin (1775-1802),
in master yn it skilderjen fan akwarellen,
stoar doe’t er noch mar 27 jier wie.