Posted by admin

Ferneamd yn de Legeaën
wie yn âlde tiid de Gaustersyl,
it skutten yn de slûs
fan skippen sûnder skroef en kyl…
en op ‘e hichte stie in hûs.

De tiid kin men net keare,
briek de slûs ôf, lei op ’t plak in dyk,
mar ’t hûs bleau like heech
en waard deselde namme ryk,
stie lykwols troch de wike leech.

Mar sjoch, de tiid soe leare
hoe ferneamd it âlde hûs wer waard
troch ’t gûnzjend kreakersfolk,
it boude warber nei syn aard
in eigen slûs mei djippe kolk.

In bankje, doek en parasol
sa tusken reid en poel,
in skoander plak, dat wol,
mar ’t wie in wiete boel.

Ik stapte mei in paraplu
by ’t bankje lâns en tocht:
hjoed fiskje, nochal kru
foar ien mei sinnenocht.

Sa rûn ik fierder yn de rein
en miste net myn trim
fan elke dei in ein,
sok waar is dan net slim.

Ik kaam wer by it bankje lâns
en seach de parasol
en fisker yn balâns
mei my, dus elk syn rol.