Posted by admin

Wat zegt nog een pilaar
als drager zonder dak
en onderdeel van een ruïne?
De styl als dode tak,
in ’t breken een gevaar.

Hij zegt het met gezag
en tekenschrift rondom
voor westers volk om uit te kienen;
de eeuwen door bleef ’t stom
tot aan de open dag.

Een openbaring voor
de ogen en de geest
hoe goden melden het voorziene
van rouwvertoon en feest,
zo ging het altijd door.

En zie dan nog de mens
in al zijn nietigheid
als onderdeel van een ruïne,
de styl een eeuwigheid,
het breekpunt is de grens.

* Ernst Körner (1846-1927)
Schilderij ‘De tempel van Karnak.
De grote hypostylenzaal’

De zon heeft weer de dag geopend,
maar nog niet de nevel weggebrand
die boven ’t stromend water zweeft,
geen boodschap heeft aan ’t oeverzand,
waar heerst de gloed van duur verkopen.

De vissersboot is vastgelopen
op de linkeroever van de Nijl,
waar ’t bloed al aan de handen kleeft;
de grote vis is boven ’t peil
waarop de vissers durfden hopen.

De koopman is nog aan het bieden
achter ’t zeilschip, klaar voor weer een vaart,
waarbij de Nijl het voorrecht heeft
te dragen wie het geld vergaart…
verwacht men anders van die lieden?

De ramsessidische kapellen
koesteren zich in het vroege licht,
maar geen verwachting van het volk
dat elke dag verricht de plicht
om goed te letten op zijn tellen.

* Jacob Jacobs (1812-1879)
Schilderij ‘Aan de oevers van de Nijl’