Posted by admin

Waarover spraken zij,
die beide Marokkanen
op die lage rotspartij,
voor het zicht nog samen…

Over ’t leven binnen muren
van hun huiselijk geluk,
de sluier uit één stuk
voorkomt het stiekem gluren.

Want als Allah heeft gesproken
van geef aandacht aan de deugd,
dan kan de man tot vreugd
zijn pijp gerust nog roken.

Laag gezeten buiten muren
laat de geest in vrijheid gaan
en kraaien als een haan,
dichtbij komt na het turen.

Waarover praten zij,
die beide Marokkanen:
’t hangt er voor vrij open bij,
’t is waarvoor zij kwamen.

* Eugène Delacroix (1798-1863)
Schilderij ‘Zicht op Tanger’

Hij ging de strijd aan tegen Meden,
die hij onderschatte in
de slag bij Ninevé, verloren
de oorlog, zonder hart en zin
liet hij zich horen:

Mijn bed rust op een stapel takken
zonder wiegend vrouwenvlees,
waarin de wachters wapens steken,
geen kind wordt in ’t paleis nog wees,
’t vuur wordt het teken.

Wie is hij op de rode deken,
kleurig als een laaiend vuur,
Assyrisch vorst Sardanapalus,
een heerser in zijn laatste uur,
kort wordt zijn fallus.

* Eugène Delacroix (1798-1863)
Schilderij ‘De dood van Sardanapalus’