Posted by admin

Sjoch nei it ljocht wat dat net docht
en wat it hjoed al dien hat,
betize seach ‘k dernei en tocht:
dat dit foar my bestien hat.

De strielen skeaten oer de dyk
en mongen har mei dize,
foar my in trochgong… in ûntwyk
of om de wei te wizen?

Gjin driging sette oan ta flecht,
de wei dus, mar wêrhinne?
‘De djippe hichte is der echt,’
dat hearde ‘k fan de sinne.

Dat sizzen wiisde my it paad,
in wrâld gie foar my iepen,
de beam liet sjen it lange skaad,
struktueren dy’t my griepen.

Wa streket op dit stuit it blau
fan loft en stiel op dizze plaat?
De aksje wie oars net as gau
de hannen en de lins paraat.

Wat hat de skipper oan it byld?
As hy mar troch de brêge komt,
troch faasje yn de wolfeart dielt,
mei nocht heart hoe’t de motor bromt.

De harmony is foar him read,
fan moarnsread oant sinsûndergong,
fan Wide Ie oant Jeltesleat,
hy harket nei deselde song.

De fierte rikt in stipke oan
dat yn it blau rap griener wurdt,
it sjongt in liet op oare toan:
fan fleugel, túch en houten swurd.