Posted by admin

Lit de kranen earst mar hysje,
want de beam moat al teplak,
it kin foar kryst wol sûnder plysje…
moat in krystman yn de bak?

Lit de wetterpoarte skine…
al is dy mar surrogaat,
it folk sil hy oan ’t krystspul bine,
symbolyk leit yn syn aard.

Sjoch, de shop is lang al iepen…
wa slút no in krystman út!
Wannear’t de poarte stiet te sliepen,
draaft hy dronken mei de bút.

Troch de tiden riist er boppe
withoefolle hollen út,
noch altyd kin er ’t folk beroppe,
om’t it Bern gjin stâldoar slút.

Men moat it spul fersiere,
oars binne dak en muorren saai,
it libben freget om teater:
drama, mar it blijspul komt dêrnei,
men hoecht gjin spiler yn te hieren.

De wyn begûn te gûlen
en rôp de help yn fan de stoarm,
doe kriich it sierspul sa’n optater
dat yn ’t waargeweld klonk lûd alarm…
elk drama sprekt mei trettjin mûlen.

Om ’t blijspul koe men laitsje:
de tsjoender kaam alhiel yn ’t wyt
en spile achter ’t kleed teater,
song dêrby it âlde flaggeliet
om ’t spul mei hokus pas te meitsjen.