Posted by admin

De flagge hinget alle dagen út,
mar ’t is net inkeld foar de sier,
de frou wol graach de man befrije
fan tefolle hier.

In swiere motor glânzet achter ’t rút,
it manljuseach kin dêr wol oer
en mei de frouljusglimk ek lije…
op moderne toer.

Hjoed hinget op ‘e toer de flagge út
foar ien dei yn dat iene jier
doe’t sy fan fierren Snits befrijden
fan wat weage swier.

Moarn sjocht de man wer nei de motor út,
de helm komt op it koarte hier,
op folle toeren tusken greiden
rydt er withoefier.

De hichte liet de bloei al sjen…
mar ’t wetter wie noch kâld,
de stammen seagen derop del…
dy’t foelen wiene noch net âld,
de maitiid libbe as in bern…
de tichte wein wie as de hel.

De peallen stiene yn ’t gelid
lykas in deadewacht
en seagen op it needlot del,
de silte naam de stam yn acht,
foar twa kaam sa de lêste rit,
de wierheidslûden klonken skel.

De lichte liet de blommen sjen,
de bloei wie út it libben wei,
it wetter spegele de P,
wat neat oer ‘net parkeare’ sei…
betsjutting giet al gau ferlern
as ’t needlot eaget as de see.