Posted by admin

Hy wie in frjemde fûgel
sûnder wjuk, dus by de grûn,
yn ’t earst sa donker as in swarte krie
omdat syn biotoop net ljochter wie
oant hy de hichte fûn.

Doe krige hy syn wjukken,
noch ûnwennich fleach er op
en draaide rûntsjes boppe ’t bûgend nôt,
de roazen klapten, kleurich waard syn wrâld,
dat fierder klonk syn rop.

Syn fearren krigen tinten
sa’t gjin fûgel blonken hie,
hy flitste fan it iene nei it oar,
dêr wied er dan ek frjemde fûgel foar,
dy’t fûn waard yn de snie.

* Vincent van Gogh (1853-1890)
Skilderij ‘Selsportret’
Skilderij ‘Oan de râne fan it nôtfjild’
Skilderij ‘De iisfûgel’

De tsjinstfaam hat it skriuwen by har brocht
wylst sy mei ynmoed spile
’t herteliet, al ieuwenâld,
de keamer waard ynienen ljocht…
de faam moast apels skile.

‘Myn leave skattebout, wês no net kâld,
ik jou hjoed noch myn siele.’

Hy sloech in snaar oan fan har inerlik,
dy’t folop resonearre,
trillings nei har rjochterhân
dy’t wurden waarden, stik foar stik
har herteklop… tegearre!

‘Myn bêste jonge, brûk ek dyn ferstân,
dyn siele kin ‘k al fiele.’

* Johannes Vermeer (1632-1675)
Skilderij ‘De leafdesbrief’
Skilderij ‘Frou dy’t in brief skriuwt’