Posted by admin

Hoe faak wie hy de see opfearn
wylst wolken hurde wyn foarseinen
en weagen batsten tsjin de boech,
hy wist der bliuwt gjin trie mear droech,
it sette ek noch op in reinen.

It moast, fisk wie syn deistich brea
en ek fan dy’t thús op him wachten,
in minne tiid lei foar de boech,
omdat de krisis harren sloech,
gjinien mear nei syn hjerrings smachte.

De stoarm sloech beide, boat en hûs,
it houtwurk koe it net ferneare,
it húsrie bleau dy dei net droech,
want loft en weagen eagen rûch,
de tiidsee soe fûleinich beare.

* Petrus Johannes Schotel (1808-1865)
skildere foaral seetafrielen.

** Wijnand Nuyen (1813-1839),
dy’t beynfloede waard troch de Frânske Romantyk,
ûntwikkele him ta in bysûnder keunstner.

Syn ferbylding hie har noege,
al syn kunde yn it atelier
yn klean sa’t him wol like,
hy seach it oan, sy wiene ree
om foar syn keunst te bûgen.

Gjin model kaam op it linnen,
want hy streke mei in breed gebeart
in lânskip dat him like
yn dit fermidden net ferkeard:
’t foldie oan al syn sinnen.

Mar it bleatmodel liet witte
mei de boarsten tikjend op syn hier
dat dit alhiel net like,
sy stie hjir net as peal foar sier,
dan koe se better sitte.

Syn ferbylding rôp in jonkje
fan komôf in stoere boeresoan,
syn fraach wie oft it like;
hy knikte, snúfde, seach har oan
en sei: ‘Fansels, it stjonkt hjir.’

* Gustave Courbet (1819-1877)
wie as Frânske keunstner
de liedsman fan it realisme
yn de skilderkeunst.