Posted by admin

It libben troch de jierren waard in test,
hy klom op ’t lêst noch heger,
mar sy krige ’t dreger,
want de kriichsdea wie de pest.

Wat nei it libben kaam, wie net de fraach,
de dea koe ’t net bedjerre:
man en frou tegearre
lizzend op ‘e sarkofaach.

* Terracotta sarkofaach mei lizzend pear
(525-520 foar Kristus)

Saskia, dêr stiesto dan,
do kinst my wol bekoare,
mei dyn blommestêf en -kroan
set ik dy op ‘e troan,
want foar dyn skilderjende man
bisto goadinne Floara.

Hasto, leave Saskia,
it Fryske grien foar eagen,
witst wol, doesto wiest de breid,
foar my de hearlikheid
fan ’t hôf fan Eden, wie ’t net sa
dat dêr de fjilden weagen?

Saskia, do bist de frou
dy’t bloeit mei tolve blommen,
yn ferwachting fan de frucht
en lykas Floara sljucht
op trochgeand libben, no al trou
oan wat djip yn dy slommet.

* Rembrandt (1606-1669)
Skilderij ‘Saskia as Floara’