november 21, 2023
van Winslow Homer *
Met aan zijn voeten het gereedschap,
ver daaronder ligt zes dagen werk,
laat hij zijn ogen over ’t landschap gaan,
hij voelt zich sterk.
Hij weet zijn rug op tijd te rechten
voordat die hem lastig weten laat
dat hij niet uren hakkend door kan gaan,
hij spaart zijn maat.
Zo wisselt hij zijn gaan en staan af,
gaat met nieuwe krachten aan het werk
en staat verwonderd over wat er groeit
aan beuk en berk.
Toch hakt hij elke dag zes bomen
zonder dat hij er een traan om laat,
de dood hakt eenmaal om wie is gegroeid,
hij volgt die daad.
* Winslow Homer (1936-1910)
Schilderij ‘De houthakker’
november 20, 2023
It wie middenyn de wike,
op ’e oergong fan de nacht nei moarn
dat in aaklik byld my rekke
ûnder ’t rinnen nei de lange dei:
de takomst dy’t roettsjuster like.
Nei rjochts wiisden alle trije
buorden, de partijen foar my swart
yn har fisy nei de takomst,
wylst it ljochte oan de linker kym,
fan ruot koe dy kant ús befrije.
Kant noch wâl koe ’t jierren roaie,
want de koers wie neo-liberaal:
foar it kapitaal de takomst,
foar de lytse man en frou gjin kym
dy’t ljochte, foar har de foaien.
Mar dochs sil it ienkear ljochtsje,
wize buorden nei de linkerkant,
komt dit byld my ea foar eagen:
ruot feroaret yn in lôgjend fjoer,
de takomst sil ’t ferline rjochtsje.