Posted by admin

Wie zag hem zitten op de troon,
wist zeker, deze pasja maakt zich breed,
Mustafa, sultan van het Ottomaanse rijk
in neergang, maar hij was nog rijk gekleed
en hooggeëerd met pluim als rode kroon.

De tegenstanders van zijn neef,
die voor Mustafa op de zetel zat,
bevonden Selim voor hun roemrijk rijk te smal,
dus maten zij meteen Mustafa’s gat,
er was maar een die breeduit zitten bleef.

Helaas bezweek de houten troon
nadat Mustafa kort gezeten had,
gewichtig wel, maar voor broer Mahmut iets te breed;
na sultan Selim ging Mustafa plat…
het Ottomaanse rijk met rood vertoon.

* Théodore Géricault (1791-1824)
Schilderij ‘Portret van sultan Mustafa IV’

* Schilderij ‘Portret van sultan Mahmut II’

Als dienaar van het Ottomaanse rijk
en ook van Allah en Mohammed
ging zijn hart naar piramidenland,
voortvarend gaf hij tussen sfinxen blijk
van moed en van gezond verstand.

Mohammed liet Napoleon toen gaan,
het einde van de Franse missie
van verovering en wetenschap;
Mohammed trok zich van de sfinx niets aan,
soldatenmars was weer een stap.

De piramiden zagen jaren neer
op werkers aan moderne wegen
langs de Nijl en door de zandwoestijn;
zo Allah wou, Mohammed kreeg de eer,
voor ’t werkvolk waren zweet en pijn.

De dienaar van het Ottomaanse rijk
liet zich niet door de sultan leiden,
koos voor ’t eigen piramidenland,
voortvarend gaf hij van zijn inzicht blijk,
de sultan beet in ’t hete zand.

Egyptisch heerser, overal bekend,
moest later zonder inzicht lijden,
want zo Allah wou, werd hij dement.

* Louis Charles Auguste Couder (1790-1873)
Schilderij ‘Mohammed Ali, vice-koning van Egypte’